Berichten

Soms lopen dossiers met betrekking tot maatschappelijk vastgoed jarenlang tot partijen tot overeenstemming komen. Dit was ook het geval in de procedure om tot een beheerovereenkomst tussen de gemeente Schagen en het bestuur van de recreatiehaven te komen. In 2010 was er al een overeenkomst, maar was er veel onduidelijkheid over de verantwoordelijkheden. In 2018 begonnen opnieuw gesprekken om afspraken te maken, maar wederom kwamen de partijen er gezamenlijk niet uit. Het kan dan helpen om een externe partij te betrekken die het proces met een frisse blik en nieuwe inzichten kan bevorderen.

Het totaal areaal landbouwgrond in Nederland bedraagt ongeveer 1,8 miljoen ha. Ongeveer 60% van dit totale areaal is als landbouwgrond in gebruik op grond van een eigendomsrecht en 25% door middel van een pachtovereenkomst. Daarmee is pacht een belangrijk instrument voor de agrarische bedrijfsvoering in Nederland en voor de inrichting van het landelijk gebied. Daarnaastbiedt pacht volop mogelijkheden om de landbouwsector verder te vergroenen.

Ook in de grondportefeuilles van waterschappen, Terreinbeherende Organisaties (TBO’s) en waterschappen wordt veelvuldig gebruik gemaakt van pachtovereenkomsten, In dit artikel schetsen Simon Kapteijn en Frans Krabbendam, beiden rentmeester NVR, de hoofdlijnen van het pachtinstrument en staan ze stil bij enkele actuele ontwikkelingen.

Veel gemeenten hanteren een (strategisch) vastgoedbeleid met als doel om de vastgoedportefeuille zo efficiënt en effectief mogelijk te beheren. Aan de hand van het accommodatiebeleid helpt het vastgoedbeleid gemeenten om hun vastgoedbezit af te stemmen op de huidige en toekomstige vraag. Om in te kunnen spelen op de toekomstige vraag kan het noodzakelijk zijn om gronden of gebouwen te verwerven. Door vastgoed aan te kopen, wordt ingespeeld op een veranderende vraag, of een extra ruimtevraag die nu actueel is of in de toekomst een rol gaat spelen. Zo zorgen bijvoorbeeld demografische veranderingen of economische ontwikkelingen ervoor dat er een vraag gaat ontstaan naar andersoortig vastgoed en naar meer ruimte. Door het aankopen van zogenaamd ‘Strategisch Vastgoed” wordt hier vooraf goed over nagedacht om adequaat in te kunnen spelen op veranderingen en wordt actief ingespeeld op beleidsdoelstellingen.

Op 1 juli 2024 is de Wet betaalbare huur in werking getreden. Deze wet brengt vergaande gevolgen met zich mee en heeft met name als doel om het middenhuursegment te reguleren.[1] Een onderdeel van deze regulering ziet op het doortrekken van het woningwaarderingsstelsel (WWS) naar de middenhuursector. Het WWS is een puntensysteem op basis waarvan de maximale (toegestane) huurprijs van een woning wordt vastgesteld. Waar het WWS voorheen alleen gold voor woningen in de sociale sector[2], is deze nu ook (grotendeels) van toepassing op het middenhuursegment. Nog ingrijpender is dat het WWS met de invoering van de Wet betaalbare huur een dwingend karakter heeft gekregen. Dit heeft onder andere tot gevolg dat verhuurders gebonden zijn aan het WWS, en dat gemeenten per 1 januari 2025 verantwoordelijk zijn voor het handhaven op de maximale huurprijzen. In dit artikel gaan we verder in op het dwingende karakter van het WWS en de gemeentelijke handhavingsplicht.

Een verduurzamingsopgave, maar geen accuraat startpunt om de CO2-uitstoot op te berekenen?

Gemeenten zijn voor een groot deel van hun inkomsten aangewezen op de uitkeringen die zij van het Rijk ontvangen uit het Gemeentefonds. Wijzigingen in de systematiek en omvang van het Gemeentefonds werken dan ook direct door in de gemeentelijke begroting. Een belangrijke wijziging in dit financieringssysteem wordt in 2026 verwacht. Die wijziging leidt tot een stevige verlaging van de uitkering uit het Gemeentefonds, ook wel het ravijnjaar genoemd. [1] Hoe kan een gemeentelijke vastgoedafdeling zich hierop voorbereiden? In dit artikel lichten wij de betekenis van het ravijnjaar toe en schetsen enkele mogelijke maatregelen.