In 2030 moet de CO2-uitstoot met 49 procent zijn verlaagd.
Het verduurzamen van het zorgvastgoed kost volgens ABNAMRO tot 2030 ruim €8 miljard.
De langdurige zorg zal zo’n 8 miljard moeten investeren om het klimaatdoel van 2030 te halen. Het gaat dan om het verduurzamen van het vastgoed, waarbij de sector zoveel mogelijk inzet op nieuwbouw. De jaarlijkse kosten lopen in dit geval op tot 432 miljoen euro. Dit zet de resultaten van instellingen onder druk, maar de sector als geheel kan dit net dragen.
De langdurige zorg heeft door de stelselwijzigingen en de voortdurende druk op de tarieven de verduurzaming van de vastgoedportefeuille een paar jaar voor zich uit moeten schuiven. De deadline komt nu wel steeds dichterbij. In 2030 moet de CO2-uitstoot met 49 procent worden verlaagd en in 2050 is het streven om de CO2-uitstoot met 95 procent terug te brengen. Dit stelt alle zorginstellingen in Nederland voor een enorme uitdaging, zowel qua planning als financieel.
De klimaatdoelen kunnen worden gehaald door bestaande panden grootschalig te renoveren en door te investeren in nieuwbouw. Nieuwbouw heeft als voordeel dat panden veel energiezuinger zijn en voldoen aan de moderne eisen voor een gebouw waar zorg wordt verleend. Instellingen zullen natuurlijk niet alleen inzetten op nieuwbouw. Maatregelen zoals het beter afstellen van ketels, het vervangen van tochtsluizen en ramen en het plaatsen van zonnepanelen worden in de scenario’s die ABN AMRO in dit rapport doorneemt ook onderzocht.
De totale gevolgen van alle investeringen verschillen per subsector. De ouderenzorg kan de extra jaarlijkse kosten van 246 miljoen euro het beste absorberen. De marges in de gehandicaptenzorg worden met een extra last van 130 miljoen euro echter erg dun. Bij de geestelijke gezondheidszorg leidt de investering zelfs tot verliezen; de jaarlijkse extra kosten bedragen 56 miljoen euro, wat zorgt voor een tekort van 40 miljoen euro per jaar.
Zorginstellingen krijgen vanuit de overheid een vergoeding voor hun vastgoedkosten, maar de stijgende kosten voor de verduurzaming van zorgvastgoed kunnen aanleiding zijn om opnieuw naar het hele stelsel van vergoedingen te kijken. Door achterblijvende investeringen in vastgoed konden tot dusver andere delen van de zorg uit de vastgoedvergoeding worden gefinancierd.
Wanneer de vastgoedlasten echter sterk oplopen, is dit wel degelijk belangrijk. De langdurige zorg kan de investering en bijkomende jaarlijkse lasten voor de verduurzaming van haar vastgoed onder de huidige omstandigheden dragen, mits deze vergoeding voor het vastgoed niet verandert.
Samenvattend
• CO2-uitstoot vastgoed langdurige zorginstellingen moet tegen 2030 bijna gehalveerd zijn
• Jaarlijkse kosten kunnen oplopen tot 432 miljoen euro en zet de resultaten sterk onder druk
• Om financiële plaatje rond te krijgen moet vastgoedvergoeding voor zorginstellingen gelijk blijven