Biobased bouwen biedt vijf urgente crises het hoofd: de woon-, stikstof-, klimaat-, landbouw- en watercrisis. Het is niet meer de vraag of biobased bouwen de standaard wordt, maar wanneer.
Niet haalbaar, niet schaalbaar, niet betaalbaar. Hoe vaak Sandra Nap dat niet gehoord heeft. De medeoprichter van Holland Houtland en Circular Hero van 2022 weet gelukkig wel beter. ‘Bouwen met hout en biobased materiaal is juist een enorme versneller naar toekomstbestendig bouwen. Het is bij uitstek haalbaar, schaalbaar én betaalbaar.’ Als keynote speaker van onze woningcorporatiedag op 11 maart wil ze alle aanwezigen wijzen op hun keuze én verantwoordelijkheid voor de materialentransitie. ‘We hebben elkaar keihard nodig.’
In Nederland zijn de verantwoordelijkheden volgens Sandra zo versnipperd, dat het volstrekt onduidelijk is gemaakt wie waarvoor verantwoordelijk is. En dat zorgt ervoor dat niemand zich nog verantwoordelijk voelt, op een handvol koplopers en kartrekkers na. ‘We zijn een volkje dat sterk kuddegedrag vertoont. We steken niet snel ons nek uit en gaan risico’s liever uit de weg.’ Dat kuddegedrag is volgens haar echter ook op een positieve manier te ‘draaien’. ‘Als het begin van de massa eenmaal in beweging is, kan het snel gaan. Het is dus zaak die beweging zichtbaar te maken en te versterken.’
Sandra is historicus van huis uit en werkte onder andere voor de rijksoverheid, ngo’s en voor mkb-bedrijven. Haar inzicht in transities van systemen, politieke dynamiek en kennis van de bouw- én de landbouw maken van haar een interessante spreker. Ze kan als geen ander reflecteren op de kansen en uitdagingen van biobased bouwen en de benodigde bouwstenen voor transities.
Eerste vereiste voor een soepele materialentransitie is volgens Sandra een andere kijk op financiering van projecten. ‘We moeten af van het korte termijn denken en de focus op initiële investeringen. De uitdagingen die voor ons liggen zijn enorm. Die kunnen we alleen het hoofd bieden als we naar het hele plaatje kijken en meer op de lange termijn. Helaas missen veel mensen nog steeds de urgentie. Ze willen vaak wel meebewegen, maar die ander…’