Berichten

Gemeenten zijn voor een groot deel van hun inkomsten aangewezen op de uitkeringen die zij van het Rijk ontvangen uit het Gemeentefonds. Wijzigingen in de systematiek en omvang van het Gemeentefonds werken dan ook direct door in de gemeentelijke begroting. Een belangrijke wijziging in dit financieringssysteem wordt in 2026 verwacht. Die wijziging leidt tot een stevige verlaging van de uitkering uit het Gemeentefonds, ook wel het ravijnjaar genoemd. [1] Hoe kan een gemeentelijke vastgoedafdeling zich hierop voorbereiden? In dit artikel lichten wij de betekenis van het ravijnjaar toe en schetsen enkele mogelijke maatregelen.

Hoe houden we het ziekenhuislandschap in tact? Die vraag staat centraal tijdens de zorgvastgoeddag cure van IVVD.

Een nieuw zwembad, opgeknapt buurthuis of een mooi glad fietspad: allemaal zaken die de meeste mensen voor lief nemen. Maar voor gemeenten is het belangrijk dat er ook genoeg geld beschikbaar is om die projecten uit te voeren. Dat is precies waar het pijnpunt zit, want de Nederlandse gemeenten naderen in 2026 het gevreesde ravijnjaar. Vanaf dan komt er vanuit het Rijk minder geld bij de gemeenten binnen, en dat betekent dat er keuzes moeten worden gemaakt over waar het geld uiteindelijk naartoe gaat.

De gemeenteraad van Haarlem heeft een budget van 2,6 miljoen euro uitgetrokken om haar buitensportlocaties te verbeteren en toekomstbestendig maken. De projecten worden gerealiseerd door SRO Kennemerland. Door slim te verduurzamen wordt bijgedragen aan het toegankelijk houden van sportbeoefening binnen de gemeente.

De opgave voor bouwend Nederland is enorm. Dat vraagt om goede, toekomstgerichte gebiedsontwikkelingen waarbij woningcorporaties en beleggers elkaar versterken en aanvullen. Beide partijen hebben elkaars kennis en sterkte nodig om gezonde, vitale en toekomstbestendige wijken te realiseren. Maar hoe vinden beleggers en corporaties elkaar en hoe kunnen ze samen optrekken?

Rekenen met restwaarde moet gemeengoed worden. Zeker met het oog op een circulaire economie in 2050. Maar zodra het begrip circulaire restwaarde wordt aangehaald, schieten mensen in een kramp. ‘We nemen hiermee een voorschot op de toekomst’, stellen zij. En dus komt rekenen met restwaarde moeilijk van de grond. Ik zeg: niet rekenen met restwaarde betekent een nog veel groter voorschot nemen op die toekomst. We missen daardoor mooie kansen, betalen onderaan de streep meer en verbruiken meer materialen.