Af en toe verschijnt er een positief bericht over een nieuw of gerenoveerd schoolgebouw. Maar zulke projecten zouden geen uitzondering moeten zijn, ze zouden de norm moeten zijn. Zoals ik in mijn bijdrage aan het programma van HUMAN aangeef: Nederland kampt met een groot ‘stuwmeer’ aan verouderde schoolgebouwen, vooral uit de jaren 60 en 70. De gebouwen voldoen niet meer aan de eisen van deze tijd; slechte ventilatie, hoge energiekosten, extreme temperaturen en beperkte flexibiliteit voor modern onderwijs. Deze situatie is het gevolg van de naoorlogse bouwgolf, waarin veel scholen snel en met beperkte kwaliteit zijn neergezet. Nu, decennia later, zijn al deze gebouwen toe aan vernieuwing.
De aanpak van dit probleem vraagt om een structurele financiële impuls. De huidige financiering vanuit het rijk is namelijk ontoereikend en gebaseerd op verouderde uitgangspunten. Er is jaarlijks ruim een miljard euro extra nodig. Gemeenten en schoolbesturen, die samen verantwoordelijk zijn voor de onderwijshuisvesting, staan daarmee voor een enorme opgave. Gelukkig maken gemeenten en schoolbesturen steeds vaker Integrale Huisvestingsplannen (IHP’s), maar de financiële haalbaarheid blijft een knelpunt.
Hopelijk dringt het belang van gezonde en duurzame onderwijshuisvesting steeds beter door, ook in de landelijke politiek. In de tussentijd zullen we met elkaar slim moeten zijn, om zoveel mogelijk te realiseren met de beschikbare middelen.