SAMENWERKING
maart 2019 15
Het gevolg was dat Van der Haar en Hoogendoorn
een flink financieel gat te dichten hadden.
‘Dat dilemma hadden we vanaf dag één
helder in beeld’, stelt Hoogendoorn. ‘Maar we
hadden ook duidelijk de drive om het project
te laten slagen, dat was de sleutel tot het succes.
We zijn eerlijk en transparant geweest
in de problemen waarmee we worstelden en
hebben veel gesprekken gevoerd, ook met de
grondeigenaar, de gemeente en de bestuurders.
Uiteindelijk hebben we een wat onorthodoxe
oplossing gevonden voor de financiële
uitdaging in de vorm van een eenmalige bijdrage
van de zorggroep. Dat is redelijk uniek.’
Oplossing kent enkel winnaars
Van der Haar verbaast zich erover dat een
dergelijke financiële bijdrage van een zorgverlener
niet vaker voorkomt. Deze oplossing
kent alleen maar winnaars. ‘De huurprijzen die
straks worden berekend liggen onder de normatieve
huisvestingscomponent (NHC) die wij
binnenkrijgen voor de langdurige zorg. Dat
gat tussen die sociale huurprijzen en de NHC
hebben we ingezet in dit project. Daardoor
hebben we meer kunnen investeren in zaken
als domotica, de algemene ruimtes en de
besloten tuin. Zaken die meerwaarde bieden
maar sterk zorggerelateerd zijn, hebben we zo
kunnen afdekken zonder de woningcorporatie
hiervoor extra te belasten.’
Dat er aan de Boerhaavelaan gebouwd wordt
aan woningen die qua huur onder de aftoppingsgrens
vallen, betekende wel dat de
zorggroep water bij de wijn moest doen. Van
der Haar: ‘Traditionele zorginstellingen leveren
een programma van eisen aan met heel
Anita van der Haar:
‘Door het maatschappelijk
rendement
voorop te
stellen en samen
op te trekken kun
je mooie zorggebouwen
realiseren’
veel kamertjes en heel veel overlegruimtes.
Een totaal aspecifieke plattegrond. Daar kan
een woningcorporatie nooit meer gewone
woningen van maken, terwijl die mogelijkheid
er natuurlijk wel moet zijn. Je bouwt immers
voor minstens vijftig jaar, maar het huurcontract
loopt maar vijftien jaar. Nu staat er straks
een woonzorgcentrum waarvan de woningen
ook prima aan een andere doelgroep verhuurd
kunnen worden. En wij voldoen met deze
woningen aan onze wens om ouderen goede
woonruimte te bieden waar ze geclusterd
kunnen wonen, waar we goede zorg kunnen
leveren én waar we rekening houden met de
trend van scheiden van wonen en zorg.’
Voorkomen van financiële problemen
Ton Hoogendoorn: ‘De huurprijzen die de zorggroep
straks betaalt aan ons zijn gelijk aan de
prijzen die een individuele huurder zou betalen.
De huurprijs hangt bij dit project dus aan
het product en niet aan de doelgroep, dat is
het grote verschil met andere projecten. Dat
voorkomt ook financiële problemen als er in
de doelgroep of de regels straks zaken veranderen.’
Van der Haar kan daarover meepraten.
‘Heel veel zorginstellingen hebben problemen
met hun gehuurde vastgoed omdat het
gehuurd is in de periode van vóór de stelselwijziging,
van voor de invoering van de NHC.
Deze zorginstellingen hebben huurpanden in
vaste contracten zitten die nu meer kosten dan
wat ze ervoor binnenkrijgen. Dat gaat uiteindelijk
ten koste van de zorg en dat kan natuurlijk
nooit de bedoeling zijn. Zo kun je geen kwaliteitsverbetering
meer op gang brengen, laat
staan dat je nog kunt investeren in zaken als
duurzaamheid.’
Hoogendoorn is trots op wat de samenwerking
met de zorggroep tot stand heeft gebracht.
‘Er wordt nog vaak gezegd dat de corporatie
er voor de stenen is en de zorgorganisatie
voor de zorg, maar in onze visie kun je die
maatschappelijke verantwoordelijkheid prima
samen dragen. Daar kunnen hele mooie projecten
uit voortkomen.’ Van der Haar: ‘Door het
maatschappelijk rendement voorop te stellen
en samen op te trekken kun je mooie zorggebouwen
realiseren zonder dat er zorggeld in
stenen gaat zitten. Dat is natuurlijk ideaal.’